وجوب وفا به شروط و تعهدات ابتدایى از نظر سید یزدى

بخشى از روابط اجتماعى بر اساس تعهدات انسان‏ها سامان مى‏گیرد. برخى از این عهد و پیمان‏ها به صورت مستقل و ابتدایى است; و برخى دیگر، در ضمن عهد و قراردادهاى پذیرفته‏شده است. پایبندى به این پیمان‏ها نقش بسزایى در رشد و بالندگى و امنیت اجتماعى مردم دارد. میزان اعتبار آن‏ها به قوانین فرادستى بستگى دارد که از آن‏ها حمایت مى‏کند.خوشبختانه در فقه ما از هر دو گونه تعهدات، سخن به میان آمده است; نسبت به تعهدات غیرمستقل، بسیطتر، دقیق‏تر و همه جانبه‏تر پرداخته شده است; ولى درباره پیمان‏هاى مستقل مانند نذر، عهد، یمین، و وعده نیز مطالب فراوانى دیده مى‏شود. تنها آن دسته از تعهدات ابتدایى که در این قالب‏هاى متعارف در نمى‏آید و آن را شرط ابتدایى خوانده‏اند، کمتر سخن گفته شده است و یا آن‏گونه که شایسته است، بررسى نشده است و در نهایت پایبندى به آن‏ها لازم به شمار نیامده است.سید یزدى صاحب »عروة الوثقى« از معدود فقیهانى است که شرط ابتدایى را همانند دیگر تعهدات، معتبر شمرده و پایبندى به آن را لازم دانسته است. مقاله حاضر در پى بررسى این دیدگاه است.